Με αφορμή ένα τραγούδι
για του Περαία τη γωνιά
με καράβι φτερωτό σαλπάρω
πάω βόλτα στα παλιά
νησάκι μικρό την αντικρίζω
τούτη εδώ τη γειτονιά
που 'χει βαρκάρη αγέρωχο
λεβέντη μες στη φουρτουνιά
Μινύες, Πελασγοί και Φοίνικες
φτιάξαν πράγματα πολλά
όπως το γνωστό Σηράγγιο,
ή « Σπηλιά Παρασκευά»
Και να! Στου Περικλή την εποχή,
τούτη η πόλη γίνεται λαμπρή!
Ιππόδαμος και Θεμιστοκλής
ανέγερση κάνουν θαυμαστή!
τείχη χτίσανε τρανά,
τα λεγόμενα Μακρά
μα στου Βυζαντίου τα έτη
η πόλη χάνει την αλλοτινή της αίγλη!
λιοντάρι μαρμάρινο μες στο λιμάνι
αγρυπνίες προστασίας κάνει
Porto Leone λένε τον Περαία
κι υποδουλώνεται μοιραία
Ναι...θα κρατήσει για πολύ
Όλη αυτή η παρακμή!
μέχρι τους χρόνους του 21
χαρά δεν υπάρχει για κανέναν
μα στης Επανάστασης τον ξεσηκωμό
η πόλη σηκώνει λάβαρο ιλαρό!
Καραϊσκάκης καλπάζει βροντερά
φτιάχνει ταμπούρια για τη λευτεριά
Μιαούλης κλείνει τα στενά
σπάζει αποκλεισμούς γοργά
Σε Άγιο τάσσεται η πόλη αυτή
που 'χει ταπεινή καταγωγή
τον Άγιο Σπυρίδωνα τιμούμε
για τα θαύματά του τον ευχαριστούμε
και σαν ο χρόνος πια περάσει
και στον 19ο αιώνα φτάσει…
Το Ρεμπέτικο υμνούμε
και με χαρά μονολογούμε
πως της εργατιάς τα πάθη,
διαπαιδαγωγούνε δίχως λάθη
Με ένα κύμα γεμάτο αφρό
φτάνω στον αιώνα πια τον 20ο
Καλλιτέχνες, επιστήμονες, παιδαγωγοί
κάνουν την πόλη ξακουστή
κτίρια χτίζουνε, σχολειά
βάζουν θεμέλια γερά
Σαν ξημερώσει Κυριακή
στο γήπεδο γίνεται γιορτή
Ολυμπιακός ή Εθνικός;
Θεέ μου τι πανζουρλισμός!
Όσο ο χρόνος θα κυλά
η ιστορία αυτή θα προχωρά….
Χρυσές σελίδες θα γραφτούν
αφού σε άλλους αιώνες ειπωθούν
μα ένα θα έχω στην καρδιά
την Αγάπη μου για τον Πειραιά!
Δήμητρα Λογγίνου