Τα σπλάχνα μου παγώνουν,
ο φόβος με συντροφεύει
Το όνειρο θαμμένο κάτω από τα συντρίμμια με κοιτά …
Ψάχνει κι αυτό μια απάντηση στο «Γιατί»
Ποιος θα βρει δύναμη να το φωνάξει;
Ποιος είναι πρόθυμος να αγκαλιάσει;
Λαχταρώ ν’ ανακουφιστώ στο φως της εργατιάς
Στην προσευχή την ώρα της βιοπάλης
Δεν αντέχεται η μοναξιά, είναι φίλη της σκέψης…
Δήμητρα Λογγίνου