Σε πλακόστρωτο δρομάκι
μιας εποχής αλλοτινής
δυο τροβαδούροι αφηγούνται
μόνο με νότες μουσικής
Μιλούν για του τόπου τους τα ήθη
τα έθιμα και τον πολιτισμό,
βιώνουν κάθε τους τραγούδι
από το πρώτο του λεπτό
Την τέχνη τούτη δεν αλλάζουν
κι ας μη βγάζουνε πολλά,
γιατί είναι η μόνη που τους δένει
με την πατρίδα τους στην ξενιτιά.
Δήμητρα Λογγίνου