Μέσα από το ελαφρύ αεράκι
ξεπροβάλει ο ήχος της φωνή σου,
στου χάους τον ορίζοντα
χαράσσεται η ψυχή σου
Μες στο μυαλό ξυπνούν
λόγια γλυκά και ωραία
Περιπλανιέμαι μέσα στην ασφάλεια
της δροσερής σκιάς…
Σε θάλασσες συναισθηματικές
Σε ωκεανούς γλυκόπικρους
Και μες στον βυθό της συγκίνησης
αισθάνομαι πως είμαι πιο ψηλά …
Κατεβαίνω….
Συλλέγω την άρμη της θάλασσας
τα χρώματα των λουλουδιών
σμιλεύω στο ξύλο του καθίσματος
το αινιγματικό ομοίωμά σου
Έτσι…
για να σε βλέπω πάντα
για να μη μου λείψεις ποτέ
για να μυρίζω το άρωμά σου
για να χω κάτι να σου στείλω
και μια αφορμή να σου μιλήσω
Δήμητρα Λογγίνου